Ο Φριξος και η Ελλη

Πριν από αρκετό καιρό, ο βασιλιάς Αθάμας στον Ορχομενό της Βοιωτίας είχε δύο παιδιά, τον Φρίξο και την Έλλη, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, από την πρώτη του γυναίκα, τη Νεφέλη. Όμως, η Νεφέλη πέθανε νέα, και η δεύτερη γυναίκα του, η Ινώ, επιθυμούσε να αποκτήσει το βασίλειο για τα δικά της παιδιά. Για να εκπληρώσει το σχέδιό της, έκανε τις γυναίκες της περιοχής να καταστρέψουν κρυφά το σιτάρι που ήταν να σπαρθεί. Φυσικά, το σιτάρι δεν φύτρωσε, και ο βασιλιάς Αθάμας έστειλε απεσταλμένους στους Δελφούς για να ρωτήσουν το μαντείο του Απόλλωνα για τον λόγο αυτής της καταστροφής. Η Ινώ, όμως, εξαγόρασε τους απεσταλμένους και τους επέστρεψε με μια ψεύτικη απάντηση.

Υποκρίθηκαν πως οι θεοί ήταν εξοργισμένοι και απαιτούσαν ανθρώπινη θυσία. Οι θύματα που ζητούσαν ήταν ο Φρίξος και η Έλλη. Ο βασιλιάς Αθάμας με βαριά καρδιά ετοιμάστηκε να πραγματοποιήσει την τραγική θυσία. Όμως, η μητέρα τους, η Νεφέλη, παρενέβη στον Δία, και εκείνος έστειλε ένα φτερωτό κριάρι με χρυσό μαλλί, το οποίο τα ανέλαβε στην πλάτη του και τα απογείωσε στον αέρα. Έτσι, ο Φρίξος και η Έλλη γλύτωσαν τον θάνατο. Καθώς ταξίδευαν, η Έλλη έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε στο στενό που χωρίζει την Ευρώπη από την Ασία, παίρνοντας από τότε το όνομα Ελλήσποντος, που σημαίνει "η θάλασσα της Έλλης".

Ο Φρίξος έφτασε ασφαλής στην Κολχίδα, κοντά στην ακτή της Μαύρης Θάλασσας, σε ένα βασίλειο κοντά στον Καύκασο. Ο βασιλιάς της Κολχίδας, Αιήτης, τον υποδέχτηκε ευγενικά και του έδωσε την κόρη του, Χαλκιόπη, για σύζυγο. Ο Αιήτης ήταν γιος του θεού Ήλιου και της Ωκεανίδας Περσηίδας και είχε δύο αδελφές, τη μάγισσα Κίρκη και την Πασιφάη, γυναίκα του βασιλιά της Κρήτης, Μίνωα. Ο Φρίξος, για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του, θυσίασε το κριάρι στον Δία και προσέφερε την πολύτιμη προβιά στον Αιήτη, ο οποίος την αφιέρωσε στο ιερό δάσος του Άρη, σε μια βελανιδιά, που φυλασσόταν διαρκώς από έναν τρομερό δράκο. Έτσι δημιουργήθηκε το περίφημο χρυσόμαλλο Δέρας.