Οι Στυμφαλιδες Ορνιθες

Αφού πέρασαν το βορειότερο ακρωτήριο της Μ. Ασίας, η Αργώ συνέχισε το ταξίδι της προς ανατολικά, περνώντας και τις εκβολές του ποταμού Άλυ. Λίγο πριν φτάσουν στην Κολχίδα, βρέθηκαν στο νησί του Άρη. Σε αυτό το νησί, οι βασίλισσες των Αμαζόνων, Οτρήρη και Αντιόπη, είχαν κατασκευάσει ένα ναό προς τιμήν του θεού του πολέμου. Ωστόσο, το νησί ταλαιπωρούταν από τις Στυμφαλίδες Όρνιθες, που είχαν επιβιώσει από την αναμέτρησή τους με τον Ηρακλή, και κατέστρεφαν οτιδήποτε βρίσκονταν στο διάβα τους.

Όταν οι Αργοναύτες πλησίασαν το νησί, κάλυψαν τα κεφάλια τους με κράνη και δημιούργησαν μια σκεπή με τις ασπίδες και τα ακόντιά τους πάνω από το πλοίο της Αργώς, για να προστατευτούν. Βγήκαν στην ακρογιαλιά και άρχισαν να χτυπούν δυνατά τις ασπίδες τους, διώχνοντας έτσι τις τρομοκρατημένες Όρνιθες στον ουρανό, οι οποίες τελικά πέταξαν μακριά προς τη Σκυθία, την πατρίδα τους.

Στο νησί του Άρη, οι Αργοναύτες συναντήθηκαν με τους γιους του Φρίξου και της Χαλκιόπης, τους Μέλα, Κυτίσσωρο και Φρόντη. Τα παιδιά του Φρίξου εκπλήρωναν την επιθυμία του πατέρα τους να ξεκινήσουν από την Κολχίδα για την Ελλάδα, με σκοπό να παραλάβουν από τον παππού τους, τον Αθάμαντα, την κληρονομιά που τους ανήκε. Ωστόσο, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε μιαν άγρια θαλασσοταραχή και ναυάγησαν στο νησί του Άρη. Οι Αργοναύτες τους επιβίβασαν στην Αργώ ως οδηγούς για το υπόλοιπό τους ταξίδι.