προς το νησι της Κιρκης

Καθώς οι Αργοναύτες έφθαναν στο σημείο όπου εκβάλλει ο ποταμός Ηριδανός, αντιλήφθηκαν μια έντονη αρώματος. Ήταν η μυρωδιά που προερχόταν από τον σώμα του Φαέθοντα, που βρισκόταν σε μια κοντινή λίμνη, ύστερα από την πτώση του από το φλεγόμενο άρμα του πατέρα του, του Ήλιου. Έτσι, οι Αργοναύτες για δεύτερη φορά διέσχισαν τον ποταμό, ο οποίος διέτρεχε την σημερινή Ιταλική χερσόνησο, και φθάνοντας σε έναν παραπόταμο του Ροδανού ποταμού οδηγήθηκαν στις περιοχές των Κελτών και των Λιγύων.

Με αυτόν τον τρόπο, βρέθηκαν στα νερά της Τυρρηνικής Θάλασσας και τα νησιά Στοιχάδες. Στη συνέχεια, φτάνοντας στο νησί Αιθαλία, που είναι επίσης γνωστό ως Έλβα, ένας μύθος ισχυρίζεται ότι από τότε τα βότσαλα της παραλίας απέκτησαν χρώμα παρόμοιο με το ανθρώπινο δέρμα, επειδή οι Αργοναύτες σκούπισαν πάνω τους τον ιδρώτα τους. Η Αργώ, προτού φτάσει στο νησί της Κίρκης, πρόσδεσε σε μια ακτή ετρουσκικής προέλευσης που αργότερα ονομάστηκε "Τελαμώνας", προς τιμήν του Αργοναύτη Τελαμώνα.

Όταν ο Ιάσονας και η Μήδεια έφτασαν στο νησί Αιαία, η Κίρκη δεν τους επέτρεψε να την προσεγγίσουν, καθώς ήταν συγκλονισμένη από το έγκλημά τους. Τους ανάγκασε να πραγματοποιήσουν μια σειρά θυσιών προκειμένου να ελευθερωθούν από το βάρος της αμαρτίας του φόνου του Άψυρτου. Μετά από αυτές τις τελετουργίες, η Κίρκη εξάγνισε τους Αργοναύτες, απελευθερώνοντας έτσι την Αργώ από την οργή του Δία.