στον κηπο των Εσπεριδων

Μετά από δώδεκα πλήρεις ημέρες ταξιδιού, έφτασαν επιτέλους στη λίμνη του θεoύ των υδάτων, Τρίτωνα, και είδαν μπροστά τους νερό. Ωστόσο, το νερό αυτό αποδείχθηκε αλμυρό. Στην ίδια περιοχή βρίσκονταν και οι Εσπερίδες, οι οποίες αντιληφθήκαν την κατάστασή τους και, γεμάτες συμπόνια, τους οδήγησαν προς μια πηγή καθαρού νερού, που ήταν ενσωματωμένη σε μια ευωδιαστή όαση. Την ίδια περίοδο, ο Ηρακλής, που αναχώρησε μαζί με τους Αργοναύτες αλλά παρέμεινε στη Μυσία, είχε περάσει από αυτό το σημείο κατά τη διάρκεια της εκπλήρωσης του ενδέκατου άθλου του. Εκεί, είχε χρησιμοποιήσει τον θεό Άτλαντα ως βοηθό, προκειμένου να αποσπάσει τα πολύτιμα χρυσά μήλα από τις Εσπερίδες, καταφέρνοντας παράλληλα να εξοντώσει τον τρομερό φύλακα δράκο Λάδωνα.

Αφού οι Εσπερίδες αποχαιρέτησαν τους Αργοναύτες, η απόγνωση κυρίευσε και πάλι το πλήρωμα. Βρέθηκαν σε αδιέξοδο στην Τριτωνίδα λίμνη, χωρίς καμία διέξοδο. Η Ήρα επανεμφανίστηκε, αποφασισμένη να βοηθήσει και πάλι. Απέστειλε τον θεό Τρίτωνα να καθοδηγήσει τους Αργοναύτες προς τη θάλασσα. Ο Ιάσονας, γεμάτος ευγνωμοσύνη, πρόσφερε στον θεό τον δεύτερο χρυσό κρατήρα που είχε στην κατοχή του. Αυτή τη φορά, ο Τρίτων προσέφερε στους Αργοναύτες ένα σβώλο γης από τη Λιβυκή περιοχή. Το χώμα αυτό παρέλαβε ο Εύφημος.

Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού, ένας ακόμα σύντροφος του Ιάσονα έχασε τη ζωή του. Πρόκειται για τον δεύτερο μάντη των Αργοναυτών, τον Μόψο, τον οποίο δάγκωσε ένα δηλητηριώδες φίδι της έρημου. Οι Αργοναύτες έπρεπε να αντιμετωπίσουν ακόμα μια απώλεια, καθώς έχασαν τον Ευρυβάτη, γιο του Τελέοντα, και τον Κάνθο, ο οποίος δολοφονήθηκε από τον Κάφαυρο, που ήταν ο γιος μιας Τριτωνίδας νύμφης. Τελικά, η Αργώ κατάφερε να αναχωρήσει από τη λίμνη και να επιστρέψει στη θάλασσα, με τους Αργοναύτες να ανοίγονται γεμάτοι αισιοδοξία προς τα βόρεια.